Dag 13 - 31 juli

We gaan een 4x4 tocht maken over de Sani Pass naar Lesotho met de Drakensberg Adventures Company. Om half negen zien we twee jeeps langsrijden bij ons huisje, we moeten om negen uur verzamelen. We zijn in totaal met 15 mensen die deze tocht gaan maken. Wij komen bij Stuart in de auto, samen met 2 mensen uit Israël en nog 3 anderen uit Engeland. We rijden om eventjes na negenen weg, eerst is de Sani Pass road nog geasfalteerd maar al snel wordt het een dirt road. En hoe verder we de Sani Pass opgaan, hoe slechter de weg wordt.
Stuart vertelt ons van alles onderweg en we maken verschillende stops om foto's te maken. Het is prachtig weer vandaag alleen staat er veel wind. Daarom zal het erg koud worden boven op de berg.

We komen eerst bij de Zuid Afrikaanse grens, we moeten allemaal de jeep uit om een stempel te gaan halen. Dan rijden we een stuk in niemandsland want de grens van Lesotho is pas boven op de berg naast de hoogste pub van Afrika, deze ligt op 2874 meter. We zullen op de terugweg een bezoek brengen aan deze pub. Ook bij de grens van Lesotho moeten we allemaal uitstappen om weer een stempel te halen.

Nu rijden we eerst naar een punt waar we de hoogste berg van Lesotho kunnen zien. Onderweg zijn we al stukken weg met ijs erop tegen gekomen, maar nu rijden we dus echt in de sneeuw. En werkelijk waar precies op dit punt zo'n 3000 meter hoog gaan we picknicken. Ik vind het niet echt leuk, je oren waaien zo wat van je hoofd en ook mijn 3 truien helpen niet echt tegen deze wind.

Na de lunch neemt Stuart ons mee voor een wandeling naar een uitzichtspunt waar vandaan je zicht hebt op de hoogste berg. Ricardo en ik bedanken hiervoor en kruipen weer lekker in de warme jeep.

Als ze weer terugkomen, is iedereen blauw van de kou, ze stappen opgelucht de jeep weer in en we rijden door naar een dorpje waar we een huisje aan de binnenkant kunnen bekijken en hier krijgen we zelf gebakken brood en gebrouwen bier. De mensen hier in het dorpje hebben echt helemaal niets en ze lopen standaard in een deken om zichzelf te beschermen tegen de koude wind op de berg. Het lijkt me geen pretje om hier te moeten wonen zo boven op die berg.

Daarna brengen we een bezoek aan de hoogste pub in Afrika en worden we een beetje warmer van de hete chocolademelk die we hier bestellen, John gaat natuurlijk gelijk aan het local bier.

We komen net voor het eten terug bij onze lodge en kunnen ons nog net omkleden voordat we gaan eten, het eten is lekker, we maken weer gebruik van de wifi in het restaurant en als we terugkomen maken we een lekker vuurtje in de openhaard.

We hopen dat ons huisje nu warm genoeg is om lekker te gaan slapen.

Dag 14 - 1 augustus
Het is deze ochtend eens geen strijd om de douche, want iedereen vindt het te koud hier om te douchen, dus krijg ik alle tijd in de badkamer, het douchen op zichzelf valt wel mee, want het water is lekker warm, alleen als je eronder uit komt, is het 3 graden net zo koud als buiten. We eten snel een boterham en gaan om kwart voor acht rijden.

Vandaag is het een rijdag, we moeten een lange afstand overbruggen, we rijden helemaal naar Stutterheim dat is ongeveer 6 1/2 uur rijden volgens de navigatie. Als we vertrekken is het zwaar bewolkt en er staat weer een harde wind, de temperatuur is nog steeds rond de 3 graden en zakt zelfs naar 1 graad. We doen de kachel aan in de auto om het behaagelijk te maken. We nemen de N2 naar Kokstad.

Het is een weg met opbrekingen, ze zijn werkelijk overal aan de weg bezig en zetten ook werkelijk hele stukken weg af. Zo gebeurt het tot twee keer toe dat ze net voor onze neus de weg afsluiten, één keer stond er op het bord dat er ongeveer 30 minuten wachttijd was en hier hebben we 55 minuten stilgestaan, de tweede keer zou het 10 minuten moeten duren en duurde het 20 minuten.

De rest van de weg is niet veel beter, we komen ook door Transkei vandaag, dat is één van de armste gedeeltes volgens mij, in de dorpjes waar je dan doorheen rijdt, durf je echt niet te stoppen, het is een drukte van jewelste op straat, en je ziet geen enkele blanke lopen. We moeten eigenlijk allemaal naar de WC maar moeten het nog maar eventjes ophouden, tot we weer in betere buurten komen.

Hierna worden de wegen wel weer beter, maar nog steeds zijn er veel koeien, geiten, honden, mensen, auto's die plotseling stoppen om mensen in en uit te laten stappen, en enorm veel drempels op de weg. John is het dan ook goed zat als we 8 uur later arriveren op de plek van bestemming.

We halen eerst eten voor vanavond als we in Stutterheim aankomen, en de ontvangst hier en het huis wat we voor vandaag hebben gehuurd maakt alles weer goed. Het is een heel leuk huis, met een heerlijke openhaard en zelfs elektrische dekens op alle bedden, wat zullen wij lekker slapen vannacht, want we hebben gehoord dat er hier een koufront heerst de laatste dagen. Van de week was het nog 24 graden, maar wij boffen want het was om 4 uur vanmiddag 9 graden. Ik leg nu heerlijk dit verslag te typen op een bankbed in de kamer met de elektrische deken aan, terwijl John en Ricardo het vuur in de openhaard laten branden.