Dag 23 - 10 Augustus
Vandaag wordt onze laatste mooie dag in Kaapstad volgens de weersvoorspellingen, er schijnen storm en zware regenbuien aan te komen. Dus we gaan maar weer eens vroeg op pad om dit keer het Kaapse Schiereiland te bekijken.

We beginnen met de Chapmans Peak Drive, dit is een toeristische route tussen Houtbay en Noordhoek. De weg loopt helemaal boven langs de kust, is 9 km lang en heeft 114 bochten, je kijkt uit op de Atlantische Oceaan en er zijn hele mooie kliffen. Het begint al aardig bewolkt te raken en bij één berg lijkt het wel of hij een hoedje van wolken op heeft een mooi gezicht.
Dan rijden we naar Boulders Beach bij Simon's Town, hier leven Afrikaanse pinguïns tussen de boulders, dat zijn grote stukken graniet. Deze stukken graniet bieden bescherming tegen de wind en zo kunnen ze hier ook broeden. Het zijn grappige beestjes om naar te kijken, vooral dat waggelende loopje van ze.

De wind is al aardig krachtig geworden en hoe zuidelijker we komen op het schiereiland hoe erger het wordt, John en Davey stappen regelmatig uit de auto bij uitzichtspunten om foto's te maken en om te filmen, maar Ricardo en ik stappen alleen uit bij de belangrijkste punten, zoals bij onze volgende stop, Kaap De Goede Hoop, want hier moet natuurlijk de hele familie samen op de foto. Dit is een belangrijkpunt voor onze Nederlandse geschiedenis, want in 1652 ging Jan van Riebeeck samen met 90 bemanningsleden voor het eerst aan land. Tegenwoordig willen alle toeristen alleen maar met het beroemde bord op de foto. Het is niet het meest zuidelijkste punt van Zuid Afrika, want daar zijn we al geweest, dat is Kaap Agulhas, maar wel het zuidelijkste punt van het schiereiland. Je hebt hier ook weer een wandelroute de berg op, en ja hoor de mannen voelen hier wel iets voor en rennen de berg op, ik denk dat ze de wind in hun rug hebben. Ik kruip weer lekker in de auto en boven stormen ze zowat van de berg af.
Nu gaan we naar Cape Point, op dit punt staat bovenop de berg een vuurtoren waar vanaf je een schitterend uitzicht hebt. Om boven te komen kun je lopen of relaxed een kabelbaantje pakken, de 'funicular', dit keer gaat John met me mee in het kabelbaantje, maar de jongens hebben nog genoeg energie over om weer te gaan lopen. Ze zitten dan ook al een kwartier te wachten eer wij eens aankomen. We lopen helemaal tot het uiterste puntje bij het Cape PointLighthouse, dit werd ook wel Cape of Storms genoemd vroeger, maar dat geldt zeker ook voor vandaag, want je hoofd waait er zowat af hier. Davey neemt een foto van ons, maar we kunnen onze ogen niet eens fatsoenlijk open houden hier. Door de stormachtige zee en door de hoge kliffen leden heel veel schepen hier vroeger schipbreuk.

Nu op naar beneden, dit keer lopen ook wij maar mee, om een restaurant te vinden, we rijden naar de Ostrich farm (Struisvogel), want ik baal er nog steeds van dat we in Oudshoorn niet de show konden bijwonen vanwege alle regen, hier hebben ze er ook één en die gaan we bezoeken. De volgende show begint nog niet, dus we eten deze keer allemaal een lekker stukje struisvogelbiefstuk voordat we aan de show beginnen. Er zijn nog twee Nederlanders die meegaan, de show stelt echt niets voor, er wordt vertelt hoe een struisvogel geboren wordt, dan worden er kleine struisvogels geshowd en kunnen we nog een paar grote struisvogels voeren als we dat willen. Ik heb voer gekocht, dus ik stap dapper naar voren en houdt mijn hand plat. Maar die struisvogels zijn erg gretig, dus voordat ik het weet, nemen ze zo af en toe ook een hapje van mijn pink, het doet echt zeer. De mannen hebben geen interesse om te voeren, ze vonden deze farm toch al geen goed idee, en laten mij lekker het voer zelf opmaken, want ik wilde zo nodig hierheen.

Dan staat er nog één ding op het programma voor vandaag, de gekleurde huisjes bij Muizenberg op het strand, ik zie de blikken van de mannen alweer, want ook dit vinden ze helemaal niets, ze hebben het gelijk over de Painted Ladies van San Francisco, dat heb ik toen ook de rest van de vakantie moeten horen, ze hebben nu eenmaal niets met gekleurde huisjes. Het is gelukkig nog steeds droog weer, maar het wordt wel steeds kouder, dus we lopen maar eventjes het strand op en voor straf moeten ze allemaal bij een gekleurd huisje gaan staan, om op de foto te gaan.

Nu rijden we richting de shopping mall bij ons appartement, hier kopen we nog wat eten, zoeken een wasserij en werken het blog bij in een internet café.

We zien op de TV dat er voor morgen erg slecht weer wordt voorspeld, dus we moeten maar kijken of we dan nog iets kunnen doen. We hebben gelukkig vandaag de belangrijkste punten kunnen bezichtigen.