Onze reis naar Zuid Afrika zit er op!

HELAAS zijn we weer thuis, het laatste stukje van onze reis is ook goed verlopen. Zonder vertraging kwamen we om 15.00 uur aan op Schiphol.

• Het is een prachtig land, ondanks dat het winter was is het landschap erg mooi.
• Je hebt hier enorm veel verschillende dingen die je kunt doen en je hoeft je dan ook geen moment te vervelen.
• We hebben het geluk gehad om de belangrijkste dieren te zien nl. de big zeven (Haai, Walvis, Olifant, Buffel, Luipaard, Leeuw en Neushoorn) maar ook nog ongeveer 60 andere diersoorten, dus te veel om op te noemen.
• De wegen waar we overheen reden waren veel beter dan verwacht.
• We hebben heel dure wijken gezien maar ook gefietst in de sloppenwijken van Soweto.
• Ondanks dat het de koudste winter was sinds 20 jaar, hebben we overdag niet erg veel last gehad van het weer. We hebben overdag temperaturen gehad van 32 graden maar ook van 1 graad. Alleen 's-nachts hebben we regelmatig liggen rillen van de kou onder onze dekens zonder kachel.
• We hebben ons geen moment echt onveilig gevoeld, maar er waren wel gebieden waar we liever niet wilde stoppen en maar gauw doorheen reden. Dit was het geval in het gebied tussen Durban en Port Elizabeth.
• De mensen die we hebben ontmoet waren allemaal even aardig en erg behulpzaam.

Dag 25 en 26 - Kaapstad - Johannesburg

Dag 25 - 12 Augustus

Vandaag is het eten, inpakken en wegwezen en om 08.30 staan we dan ook al bij de pier van Robbeneiland. Er staat veel minder wind dan gisteren maar toch zijn alle trips naar het eiland ook vandaag gecancelled. De eerst volgende trip waar nog kaartjes voor zijn, is op 25 augustus, dat is dus niet haalbaar, want vanmiddag vliegen we al terug. Jammer, maar helaas dus geen Robbeneiland voor ons in Kaapstad. Dus wat moeten we nu doen, de winkels zijn nog dicht en de meeste gaan niets eens open omdat het zondag is. De sleutels van het appartement moesten we binnen laten liggen, dus we zijn ook dakloos voor vandaag.

We horen van een ander Nederlands echtpaar dat Stellenbosch een leuk plaatsje is om heen te gaan, het ligt niet zo ver weg en omdat het weer begint te regenen, rijden we daarheen. Onderweg komen we allemaal wijnproeverijen tegen. We rijden naar het centrum van Stellenbosch, daar is een shoppingmall en er staan allemaal witte huisje. Ondanks dat de mannen ze weer niet leuk vinden die huisjes, maken we toch maar een paar foto's, we lopen hier wat rond en dan is het nog steeds te vroeg om naar het vliegveld te gaan. Dus we rijden een stuk van de kustroute en we komen uit bij Betty's Baai, hier is ook een pinguïnstrand. Je kunt hier veel dichter bij de pinguïns komen als bij Simon's Town en er zijn er ook veel meer. De zee is erg onstuimig vandaag, we kijken eventjes naar het geweld van de golven op de kliffen.

We rijden nu toch maar richting airport. Vlakbij de afslag naar het vliegveld zijn er allemaal sloppenwijken, deze bewoners hadden van de week de barricades gemaakt naar het vliegveld. Maar vandaag worden ze streng in de gaten gehouden door de politie, want om de honderd meter staat er wel een politieauto, dus zonder problemen komen we om twee uur aan bij Budget. We leveren de auto in en checken in op het vliegveld. Deze keer hebben we geen vertraging en om half zes zitten we al in de lucht met Kulula airlines richting Johannesburg. De vlucht zal 1 uur en drie kwartier gaan duren, daar hebben wij zelf ruim 3 weken over gedaan om er te komen en in totaal 5386 kilometer gereden. Dat is heel wat, maar de wegen waren meestal erg goed en ook de lange rijdagen vielen achteraf wel mee en we hebben echt niet het idee dat we alleen maar in de auto hebben gezeten.

Dit verslag type ik in het vliegtuig, we worden dadelijk opgehaald door een taxi om naar onze lodge gebracht te worden. We slapen vlakbij het vliegveld en morgen gaan we nog een fietstocht doen door de sloppenwijken van Soweto, dan kunnen we zien hoe de mensen hier leven, het is een georganiseerde tocht en natuurlijk wordt het geregeld door een Nederlander, want alleen die Nederlanders bedenken zoiets. Een fietstocht door Soweto dan zoek je het gevaar toch echt op!

Dag 26 - 13 Augustus
Voor het eerst deze vakantie kunnen we aanschuiven voor een ontbijtje, want dat hebben we gisteravond hier besteld. Na het ontbijt zullen we om negen uur opgehaald worden. We zitten om kwart voor negen al op de stoep voor de lodge te wachten. John maakt een praatje met de overbuurman en vol trots laat hij zijn huis aan ons zien, het lijkt wel een museum. Zijn huis staat vol met opgezette beesten en ook heel veel houtsnijwerk van de big vijf. Een prachtig huis heeft hij, inmiddels is het al kwart over negen en we besluiten maar eens te gaan bellen waar ze blijven, we moeten nog eventjes geduld hebben want om 10 uur komen ze ons halen, er is sprake van een miscommunicatie. We worden opgehaald door Busi en Norman, de vrouw van Martien, ze is vreselijk aardig.

Ze brengen ons naar Soweto, het is ongeveer een klein uurtje rijden, we rijden naar een container vlakbij het Hector Pieterson museum, daar staan de fietsen voor ons klaar. Vanaf hier gaan we met twee gidsen fietsen de één rijdt voorop en de ander achterop. We starten bij het Hector Pieterson museum, daarna rijden we naar de huizen van Mandela en Tutu. We brengen ook nog een bezoek aan de TV-studio van Soweto en krijgen hier een rondleiding. Bij het treinstation steken we de weg over naar Oost Soweto en rijden we naar de Orlando Towers, ik wilde graag naar boven om een mooi uitzicht over Soweto te hebben, maar als ik de lift zie, die aan de buitenkant van de torens hangt, haak ik af. Het is een gammel bakje wat ik voor geen meter vertrouw, dus deze keer maar geen uitzichtsfoto's.

Daarna brengen we een bezoekje aan de plaatselijke crèche in een sloppenwijk, het zijn schattige kinderen, ze willen ons allemaal een High-Five geven, maar als we weggaan willen ze ook allemaal geld, ze blijven ons een eindje achtervolgen. Bij de grootste taxi-standplaats van Johannesburg gaan we lunchen. We krijgen een grote schaal vol met plakrijst, allerlei stukken vlees en tomaten, hier moeten we met onze handen een mix van maken, we kijken af hoe de mensen uit Soweto dit zelf doen en maken een praatje met ze. Hierna komen we langs een groot ziekenhuis, hier hebben ze 8000 bedden maar dat moet ook wel, want alleen Soweto heeft al ongeveer 8 miljoen inwoners.

We fietsen weer terug soms offroad en dan weer op de snelweg, het is soms bloedlink. Al de mensen kijken ons na en lachen ons uit, want ze vinden die toeristen die hier gaan fietsen maar gek. Vooral ik wordt bekeken, want een vrouw op een fiets dat zien ze hier helemaal nooit. De heenweg was een peuleschil, we gingen alleen maar de helling af, maar terug wordt een stuk lastiger voor mij en mijn ketting loopt er ook drie keer af. Ik mis nu echt mijn electrische fiets van thuis. Verwend, nee toch! Ik ben dan ook blij als we na 4 uur fietsen weer terug zijn bij de container. We worden weer teruggebracht naar onze lodge bij het vliegveld. Het was een leuke trip en we hadden prachtig zonnig weer.

Om een uurtje of vier zijn we terug op onze kamer en we nemen allemaal een verfrissende douche voordat we aan onze terugreis gaan beginnen. Om zes uur zullen we opgehaald worden door de taxi en om 21.45 gaat ons vliegveld terug naar Caïro, morgenochtend gaat pas de volgende vlucht en we hopen dat we om een uurtje of 3 zullen landen op Schiphol.

Dag 27 - Caïro

Hier zit ik nu op het vliegveld van Caïro en heb Free WIFI, en kan jullie dus op de hoogte houden van de laatste twee dagen. De vlucht van Johannesburg naar Egypte is voor mij prima verlopen. We gingen precies om 21.45 uur de lucht in en volgens de mannen lag ik om 22.00 uur al te slapen. Zo'n fietstocht is toch wel vermoeiend dus. Ik heb geslapen tot het licht aanging voor het ontbijt zo'n uurtje of half vijf. Zij hebben het minder gevonden, slapen in een vliegtuig is niet helemaal hun ding. We landden hier om 05.30 uur en zullen nog heel wat uurtjes hier zitten wachten op onze volgende vlucht. Maar we kunnen ons zelf vermaken met internet. Tot ziens in Nederland.

Dag 24 - Kaapstad

Dag 24 - 11 Augustus

Inderdaad worden we vandaag van de storm en regen wakker, we hebben dus eindelijk geen haast om weg te komen. Maar om een uurtje of tien klaart het toch een beetje op en maken we eerst een paar foto's buiten van het appartement, want door het slechte weer zijn er dit keer minder zwervers en kunnen we makkelijk buiten lopen met onze camera.

We besluiten eerst maar eens een bezoek te brengen aan het Victoria en Alfred Waterfront. Hier zijn een heleboel winkels en restaurants, het ligt aan de haven dus je kunt hier vandaan ook boottochten en een helicoptervlucht maken. We kijken eerst waar de boot vertrekt naar Robbeneiland, want morgenochtend moeten we hier met de boot van 09.00 uur mee. Alle trips van vandaag naar Robbeneiland gaan niet door omdat er hele hoge golven zijn, er staat namelijk een windkracht 6 vandaag. Ze kunnen helaas nog niet zeggen of de trips van morgen doorgaan, dus we moeten hier gewoon om 08.30 uur komen. Het is inmiddels toch weer gaan regenen, we gaan binnen wat winkelen en daarna gaan we weer terug naar de auto.

Hierna gaan we een bezoekje brengen aan het centrum van Kaapstad, we shoppen wat in een mall en kijken wat rond op het Greenmarket Square, hier is een openlucht markt en er zijn daar ook allemaal historische gebouwen. Steeds is het eventjes droog en dan vallen er weer een paar stevige buien.

Als de lucht steeds donkerder wordt stappen we weer in de auto en rijden een stukje van de toeristische busroute. Deze route brengt ons naar de highlights van de stad, zo ook het stadion, we maken natuurlijk een foto voor onze collectie en rijden hierna een stukje langs de kust, daar zijn ontzettend hoge golven, een prachtig gezicht en nu begrijpen we waarom de trip naar Robbeneiland niet door kon gaan vandaag.

We hebben het nu wel gezien en inmiddels zijn de winkels allemaal gesloten, want die sluiten hier om 14.00 uur op zaterdag, dus we brengen nog een bezoekje aan een internet café en rijden daarna naar ons appartement. We moeten al onze tassen goed gaan inpakken vandaag, want morgenochtend moeten we dus om 08.00 vertrekken naar de pier van Robbeneiland, hierna brengen we gelijk de auto terug op het vliegveld en vliegen we om 17.10 terug naar Johannesburg.

Gisteren hadden de zwarte Zuid-Afrikanen, de wegen naar het vliegveld gebarricadeerd, ze hadden overal fikkies gestookt op de wegen en niemand kon er meer door. Ze deden dit omdat hun omstandigheden nog steeds niet goed zijn hier in Kaapstad er leven heel veel mensen in golfplatenhuisjes hier en het aantal zwervers is niet te tellen. Iedere keer wordt je lastig gevallen als je op straat loopt of voor het rode stoplicht staat door bedelaars.

We hopen dus dat er morgen minder wind staat, zodat we gewoon naar Robbeneiland kunnen en dat ze niet weer beginnen met de barricades. Dan zitten we er morgenavond in ieder geval warmer bij in Johannesburg dan hier in Kaapstad.

Dag 23 - Kaapstad

Dag 23 - 10 Augustus
Vandaag wordt onze laatste mooie dag in Kaapstad volgens de weersvoorspellingen, er schijnen storm en zware regenbuien aan te komen. Dus we gaan maar weer eens vroeg op pad om dit keer het Kaapse Schiereiland te bekijken.

We beginnen met de Chapmans Peak Drive, dit is een toeristische route tussen Houtbay en Noordhoek. De weg loopt helemaal boven langs de kust, is 9 km lang en heeft 114 bochten, je kijkt uit op de Atlantische Oceaan en er zijn hele mooie kliffen. Het begint al aardig bewolkt te raken en bij één berg lijkt het wel of hij een hoedje van wolken op heeft een mooi gezicht.
Dan rijden we naar Boulders Beach bij Simon's Town, hier leven Afrikaanse pinguïns tussen de boulders, dat zijn grote stukken graniet. Deze stukken graniet bieden bescherming tegen de wind en zo kunnen ze hier ook broeden. Het zijn grappige beestjes om naar te kijken, vooral dat waggelende loopje van ze.

De wind is al aardig krachtig geworden en hoe zuidelijker we komen op het schiereiland hoe erger het wordt, John en Davey stappen regelmatig uit de auto bij uitzichtspunten om foto's te maken en om te filmen, maar Ricardo en ik stappen alleen uit bij de belangrijkste punten, zoals bij onze volgende stop, Kaap De Goede Hoop, want hier moet natuurlijk de hele familie samen op de foto. Dit is een belangrijkpunt voor onze Nederlandse geschiedenis, want in 1652 ging Jan van Riebeeck samen met 90 bemanningsleden voor het eerst aan land. Tegenwoordig willen alle toeristen alleen maar met het beroemde bord op de foto. Het is niet het meest zuidelijkste punt van Zuid Afrika, want daar zijn we al geweest, dat is Kaap Agulhas, maar wel het zuidelijkste punt van het schiereiland. Je hebt hier ook weer een wandelroute de berg op, en ja hoor de mannen voelen hier wel iets voor en rennen de berg op, ik denk dat ze de wind in hun rug hebben. Ik kruip weer lekker in de auto en boven stormen ze zowat van de berg af.
Nu gaan we naar Cape Point, op dit punt staat bovenop de berg een vuurtoren waar vanaf je een schitterend uitzicht hebt. Om boven te komen kun je lopen of relaxed een kabelbaantje pakken, de 'funicular', dit keer gaat John met me mee in het kabelbaantje, maar de jongens hebben nog genoeg energie over om weer te gaan lopen. Ze zitten dan ook al een kwartier te wachten eer wij eens aankomen. We lopen helemaal tot het uiterste puntje bij het Cape PointLighthouse, dit werd ook wel Cape of Storms genoemd vroeger, maar dat geldt zeker ook voor vandaag, want je hoofd waait er zowat af hier. Davey neemt een foto van ons, maar we kunnen onze ogen niet eens fatsoenlijk open houden hier. Door de stormachtige zee en door de hoge kliffen leden heel veel schepen hier vroeger schipbreuk.

Nu op naar beneden, dit keer lopen ook wij maar mee, om een restaurant te vinden, we rijden naar de Ostrich farm (Struisvogel), want ik baal er nog steeds van dat we in Oudshoorn niet de show konden bijwonen vanwege alle regen, hier hebben ze er ook één en die gaan we bezoeken. De volgende show begint nog niet, dus we eten deze keer allemaal een lekker stukje struisvogelbiefstuk voordat we aan de show beginnen. Er zijn nog twee Nederlanders die meegaan, de show stelt echt niets voor, er wordt vertelt hoe een struisvogel geboren wordt, dan worden er kleine struisvogels geshowd en kunnen we nog een paar grote struisvogels voeren als we dat willen. Ik heb voer gekocht, dus ik stap dapper naar voren en houdt mijn hand plat. Maar die struisvogels zijn erg gretig, dus voordat ik het weet, nemen ze zo af en toe ook een hapje van mijn pink, het doet echt zeer. De mannen hebben geen interesse om te voeren, ze vonden deze farm toch al geen goed idee, en laten mij lekker het voer zelf opmaken, want ik wilde zo nodig hierheen.

Dan staat er nog één ding op het programma voor vandaag, de gekleurde huisjes bij Muizenberg op het strand, ik zie de blikken van de mannen alweer, want ook dit vinden ze helemaal niets, ze hebben het gelijk over de Painted Ladies van San Francisco, dat heb ik toen ook de rest van de vakantie moeten horen, ze hebben nu eenmaal niets met gekleurde huisjes. Het is gelukkig nog steeds droog weer, maar het wordt wel steeds kouder, dus we lopen maar eventjes het strand op en voor straf moeten ze allemaal bij een gekleurd huisje gaan staan, om op de foto te gaan.

Nu rijden we richting de shopping mall bij ons appartement, hier kopen we nog wat eten, zoeken een wasserij en werken het blog bij in een internet café.

We zien op de TV dat er voor morgen erg slecht weer wordt voorspeld, dus we moeten maar kijken of we dan nog iets kunnen doen. We hebben gelukkig vandaag de belangrijkste punten kunnen bezichtigen.

Dag 21 en 22 - Gansbaai - Kaapstad

HIEP HIEP HOERA!! voor Pa/Opa Bruijn met zijn 84ste VERJAARDAG! Een hele fijna dag en een dikke kus van ons allemaal! We kunnen je helaas niet persoonlijk feliciteren maar nog een paar daagjes want dan komen we weer naar huis.

De rest van onze volgers allemaal bedankt voor jullie leuke spontane reacties, het is iedere keer weer heel leuk om jullie reacties te lezen op onze verhalen/foto's.

Hier komen weer onze belevenissen van de laatste 2 dagen:


Dag 21 - 8 augustus
We willen vandaag een beetje op tijd vertrekken omdat we ongeveer 7 uur moeten rijden naar de volgende plek van bestemming Gansbaai. We moeten eerst wachten tot de manager op komt dagen, want we moeten haar nog betalen, gelukkig is zij er om half negen al. Het regent nog flink hier, maar we hebben op internet gezien dat het in heel Zuid Afrika slecht weer is, er ligt zelfs sneeuw in Johannesburg, ook de scenic route 62 is afgesloten vanwege te hoge waterstanden bij bruggen door de hevige regenval. Het schijnt één van de strengste winters te zijn sinds 20 jaar, wij hebben er tot nu toe gelukkig nog niet erg veel last van gehad. We rijden terug naar de kust via de bergen en rijden echt in de wolken, op sommige delen is het erg mistig, maar het wordt steeds zonniger naar de kust toe.

We rijden via Kaap Agulhas, dit is het meest zuidelijke punt van Zuid Afrika. We maken hier wat foto's en lopen wat rond en het is nog vroeg genoeg om walvissen te gaan spotten bij Hermanus. Langs de kust loopt het Hermanus Cliff Path. Op dit klifpad kun je heel goed walvissen spotten. Als wij er lopen zien we er één zwemmen. Nou ja, hij ligt volgens ons op zijn rug een dutje te doen, hij beweegt amper en zo af en toe zie je zijn vinnen boven water komen. Hij ligt ook nog al ver uit de kust, dus het wordt dit keer geen spectaculaire foto, maar we hebben nu toch al de Big 6 gezien. We eten wat bij Wimpy en rijden door naar Gansbaai.

Hier zullen we overnachten in de Gansbaai Backpackers Lodge, want we hebben onze duik met de haaien hier besproken en dan kreeg je een gratis overnachtig erbij. We hebben wel een upgrade genomen naar een familiekamer, maar als we daar aankomen schijnt de hele lodge vol te zitten en heeft de eigenaar een huisje aan de overkant voor ons geregeld. Dit huisje is veel groter en hier hebben we ook een eigen keukentje, een prima overnachtigsplek.

De eigenaar vertelt dat we boffen, de laatste week hebben ze geen duiken kunnen maken vanwege het slechte weer, en vandaag zijn ze voor het eerst weer de zee opgegaan en de haaien waren extra actief. Ook voor morgen zijn de weersvoorspellingen goed, dus hij verwacht dat we veel haaien zullen gaan zien. Het blijft nog 2 dagen mooi weer en dan komt er weer slechter weer aan en zullen er geen duiken meer gemaakt kunnen worden.

Het minpunt is wel dat ze actiever zijn 's morgens vroeg, dus moeten we al om 06.45 bij de haven zijn morgenochtend, hij rijdt met ons mee om geld te halen en om te laten zien waar we morgen vroeg moeten zijn. De zee is nog steeds onstuimig, dus we moeten maar alvast vanavond en morgen vroeg een paar pillen innemen tegen zeeziekte en hopen dat alles goed gaat morgen.

We kijken op de TV naar het journaal, overal waar wij nog geen week geleden gereden hebben, is nu ondergesneeuwd of overstroomd en de mensen zitten vast in hun auto, en wij zaten te klagen dat we daar bijna een uur stil stonden, nu zitten ze dagen lang in hun auto vast en worden ze met helicopters geëvacueerd uit die omgeving. We zullen niet meer klagen als wij in het weekend een paar regenbuien krijgen in Kaapstad, we hebben tot nu toe veel geluk gehad met het weer!


Dag 22 - 9 augustus
Wij hebben alle drie weer vreselijk slecht geslapen of het nu door de spanning kwam of door de klok van de kerk die zowat binnen bij ons stond, we weten het niet, alleen Ricardo komt zoals gewoonlijk weer heerlijk uitgerust zijn bedje uit. We zijn in ieder geval ruimschoots op tijd op de plek van bestemming en we zijn niet heens de eerste.

We krijgen een licht ontbijtje en uitleg over wat en vooral wat je niet moet doen in de kooi en varen met zonsopgang al uit naar Dyer eiland. Op dit eiland leven ontzettend veel zeehonden en dat is de maaltijd voor de haaien, vandaar dat ze hier dan ook het hele jaar aanwezig zijn.

We hebben de boot nog niet stilgelegd of er zwemmen er al 2 om de boot heen, we krijgen allemaal een duikpak aangemeten en het is werkelijk waar een hele klus om dit aan te trekken op een kleine schommelende boot met ongeveer 25 andere mensen om je heen. Maar ik ben de tweede die klaar is van alle mensen dus ik heb het genoegen om direkt in de eerste kooi te mogen. Ik neem de onderwatercamera mee en kom de eerste paar keer hoestend en proestend weer boven. Want het water is toch wel koud zo'n 14 graden, het zeewater is erg zout als je je mond niet dicht doet en alles naar binnenkomt, en als er dan ook nog een haai van zo'n meterje of 3 recht op de kooi komt afzwemmen en ook nog eens zijn bek opendoet, gaat je hart toch wel erg te keer.

Maar na een paar keer weet ik precies hoe ik mijn voeten moet vastzetten en waar ik mijn handen moet houden en kan ik genieten van alles wat ik om me heen te zien krijg. WAUW! Ze zijn echt ONTZETTEND GROOT en sommige komen wel erg dichtbij de kooi, het is moeilijk om op het juiste moment foto's te maken, vaak staat juist hun kop er niet op, maar we weten toch nog een paar leuke shots te maken.

We gaan allemaal maar één keer in de kooi, we hadden wel meer gemogen maar het is ontzettend koud als je uit het water komt en moet wachten tot je weer mag. En de haaien worden steeds minder actief, ze raken waarschijnlijk vol gevreten, want iedere keer gooien ze een grote vissekop met aas eraan uit om de haaien te lokken. We hebben vandaag 7 haaien om de boot gehad en de grootste was 3.7 meter, dat zegt toch genoeg, ze sprongen ook regelmatig bovenwater, helaas konden we geen foto's meer maken, want ons gewone toestel heeft het niet overleefd, er is zoutwater bijgekomen. Gelukkig hebben we ons andere toestel in de auto laten liggen.

We krijgen op de wal nog Lasagna te eten, kijken en kopen de video van de haaientrip en gaan op weg naar Kaapstad. Omdat het vandaag een heldere dag is, staat de Tafelberg nog op de planning voor vandaag. Het is nationale vrouwendag, en dat betekent dat iedereen vrij is in Zuid-Afrika, dat zouden ze in Nederland ook moeten doen. Dus we zijn ongeveer een uurtje bezig voordat we de auto geparkeerd hebben en een kaartje konden kopen, zo druk is het vandaag. Maar je hebt werkelijk waar een prachtig uitzicht vanaf de tafelberg, vooral het voetbalstadion kun je vanaf boven goed zien.

Aan één kant hebben we wel een beetje wolken, maar aan de kant boven de stad is het helder weer. We wandelen wat rond en staan ook weer in de rij om beneden te komen.

Nu moeten we de sleutel ophalen van ons appartement in Kaapstad, hier hebben we een appartement gehuurd dat te koop staat, we rijden naar het adres en het mannetje wat daar zit is blij dat hij eindelijk weer eens iemand ziet en geeft ons een hele uitleg en diapresentatie van drie kwartier over de flat voordat we de sleutels krijgen.

We rijden nog net voordat het donker wordt naar het appartement, het ligt in Vredehoek op zich een rustige buurt, alleen ligt er op iedere hoek van de straat een zwerver, maar misschien is dat wel normaal hier. Het appartement is goed, wel wat kaal, maar we hebben 2 slaapkamers, 2 badkamers, een mooie keuken en een zitkamer met TV, hier zullen we verblijven tot we zondag weer terugvliegen naar Johannesburg, dat moet wel gaan lukken!

Dag 19 en Dag 20 - Oudshoorn

Dag 19 - 6 augustus

Als we na het ontbijt de sleutel van het huis gaan inleveren, horen we dat we het slechte weer tegemoet gaan. Het schijnt erg koud en nat te worden richting Oudshoorn. We trekken nog maar wat meer kleding aan en gaan weer richting Plettenberg baai, hier gaan we bij The Crags in het Elephant Sanctuary een trunk in hand walk doen. Het is inderdaad nog maar 10 graden als we uit de auto stappen en er staat ook veel wind, we zijn daarom ook de enige toeristen die zich hebben aangemeld voor de wandeling van 10 uur. In dit tehuis voor olifanten, zitten alleen maar jonge olifanten, ze hebben er vijf in totaal, we gaan met 3 olifanten wandelen. 2 van deze olifanten hebben in het Krugerpark geleefd, daar sloopten ze een paar keer de hekken, vandaar dat ze weg moesten of afgemaakt moesten worden. Ze worden hier opnieuw opgevoed en als ze oud genoeg, zo´n 20 jaar, worden ze weer teruggeplaatst.

De jongens beginnen met de walk met de slurf van de olifant in hun hand, de olifant van Davey neemt gewoon zijn vingers in zijn slurf en die van Ricardo duwt hem gewoon vooruit, die wil graag sneller lopen, wij maken intussen wat foto´s. Hierna stoppen we bij een open plek, hier doen de olifanten wat kunstjes, ze laten zien wat ze doen als ze boos worden, en schudden wat met hun oren, een leuk gezicht. Hier mogen we ze ook overal aanraken, hun oren, slurf, poten, tanden en zelfs in hun bek kijken. Ze hebben een enorme bek, ze eten 350 kilo per dag en drinken 200 liter water. Na deze stop nemen John en ik de olifanten over en lopen we weer terug. We krijgen nog les over het lichaam van de olifant, ze maken nog een leuke video voor ons en we kunnen onze reis weer voortzetten.

We zitten nog maar net in de auto, als het begint te regenen en het wordt ook steeds kouder. We rijden weer richting de bergen en de temperatuur zakt naar 3 graden. Als we in Oudshoorn aankomen, zien we gelijk dat de Swartberg Pass is afgesloten, het regent te hard en er ligt te veel sneeuw. Deze pass stond eigenlijk voor morgen op het programma, dus hebben we morgen wat meer tijd voor de rest van de planning. We kunnen het huisje makkelijk vinden, alleen het laatste stukje weg is een soort van kleipad, wat erg lastig rijd, de auto glijdt werkelijk alle kanten op. Het gaat gelukkig goed en we komen aan bij de huisjes, de manager is ziek en niet aanwezig zegt één van de bediendes, hij en een adhd hond zijn de enige aanwezigen. De manager komt eventjes later toch nog een kijkje nemen samen met haar man, we maken een praatje met haar, haar man is Nederlander en ze wonen samen 20 km verderop. Dus we zijn helemaal alleen hier bij het huis samen met de hond.

We warmen de pizza´s op die we nog hadden en zetten de verslagen op internet want we hebben wel WIFI hier. We gaan vroeg naar bed want we hebben de afgelopen nacht niet zo best geslapen, het waaide enorm, en daardoor klapperde er steeds iets tegen het huis en dat maakte veel lawaai. Als we al lekker in dromenland zijn, worden we wakker gemaakt door Davey, er is paniek in de tent. Hij was nog niet naar bed en hoorde ineens iets, hij scheen met zijn iphone recht in het gezicht van een hele grote muis. Wij hebben gelijk al onze eetbare boodschappen veilig weggestopt in de magnetron en gingen weer naar bed. Maar dan horen we de muis bezig in de boodschappentas en in de afvalbak. We liggen alleen maar te luisteren naar het geluid van de muis, totdat Ricardo ook begint te klagen, hij ligt met muts en al in bed, omdat het hier zo koud is en de muis is zo brutaal om gewoon over zijn hoofd te lopen, hij geeft hem een knal en de jongens beginnen hun zoektocht naar de muis, ik hoor ze alles verslepen maar er is geen muis meer te vinden.

We gaan nu toch maar echt proberen te slapen en we moeten ons maar niets meer aantrekken van de muisgeluiden. We kunnen wel uitslapen, want ze verwachten voor morgen zware regenbuien en maximum 10 graden, dat betekent dat we hier niet veel kunnen doen.

Dag 20 - 7 augustus

We hebben geen last meer gehad van de muis, misschien is hij er nog wel geweest, maar het geluid van de muis werd overstemd door de herrie van de regen op ons golfplatendak van het huis vannacht. De hele nacht heeft het keihard geregend en als we wakker worden is het nog steeds niet droog, het schijnt pas morgenmiddag op te gaan klaren, maar daar hebben wij niets aan dan zijn we al lang weer weg.

We rijden eventjes na elf uur richting de Cango Grotten, daar kunnen we een tour maken om 12 uur door de grot heen. Binnen in de grot is het op het moment warmer dan buiten, kan je nagaan dat is toch echt meestal andersom. De tour duurt ongeveer 1 uur en hierna kijken we nog wat naar olympische spelen op de tv die daar hangt. Hierna rijden we richting de Struisvogelfarm, die blijkt vlakbij ons huisje te zijn. De tour hier kan niet doorgaan vandaag omdat het te glad en te glibberig is voor de struisvogels, je kan ze niet aanraken en ook niet berijden, en hier hoor ik dat de stroom is uitgevallen in het hele gebied hier.

We rijden door naar het stadje zelf en inderdaad zien we allemaal donkere winkels en ook de stoplichten doen het niet in Oudshoorn. Een paar grotere winkels en restaurants hebben een noodstroomvoorziening, dus we eten onze buik maar alvast vol bij de Spur, ik neem maar een lekkere struisvogelbiefstuk. Hierna rijden we naar het huisje en inderdaad wij hebben ook geen stroom, dus om zes uur zullen wij hier in het stikke donker zitten, zonder kachel en zonder heet water om te douchen. Ik type nog snel de verslagen op de laptop voordat ook hierop de stroom uitvalt, want we kunnen natuurlijk niets opladen vandaag. Maar vlak voordat het echt donker wordt gaat ineens de kachel en alle lampen aan.

Dit betekent dat we toch niet zo vroeg naar bed gaan als we dachten en dat we er straks weer lekker warm bijzitten hier. En ik jullie natuurlijk op de hoogte kan brengen van onze laatste belevenissen. Morgen gaan we weer richting de kust, daar schijnt het toch beter weer te zijn dan hier en dat moet ook wel want overmorgen gaat het gebeuren, dan staat onze duik met de witte haai op het programma!

Dag 17 en 18 - Storms River Village

Dag 17 - 4 augustus

Vandaag staat het Tsitsikamma National Park op het programma, dit ligt zo'n 230 kilometer van Addo vandaan, dus er kan op het gemak ontbeten worden. We kijken naar buiten en trekken enthousiast korte broeken aan, maar eventjes later wordt het toch wel weer een stuk kouder. Het weer lijkt hier sterk op Nederland, gigantische temperatuurverschillen in een paar uur tijd. In de verte zien we hele stukken blauwe lucht en we rijden richting dit mooie weer.

We mogen pas om drie uur ons huis in vandaag, dus we willen eerst naar de Suspension Bridge toe. Deze brug bevindt zich in het Tsitsikamma National Park. Tsitsikamma betekent in Khoi-San 'plaats van veel water'. Het regent hier heel vaak vooral in Augustus, daarom is dit park dicht bebost en er is altijd een stormachtige zee. De Suspension Bridge is een lange, wiebelende touwbrug met houten planken, die over de Storms River Mouth is gespannen.
Het is heel mooi weer geworden als we bij de brug aankomen, de route om naar de brug te lopen staat goed aangegeven en is mooi aangelegd met houtenvlonders, zo af en toe moet er wel flink geklommen worden, maar het is goed te doen.

Aan de andere kant van de brug kun je een klim maken naar het View Point, ik had al gelezen dat dit een erg steil pad was, dus ik bedank hiervoor en blijf beneden lekker in het zonnetje zitten. De mannen gaan met z'n drieën aan de klim beginnen, maar halverwege hebben de jongens John gedropt, het blijkt dat ook bij hem de jaren gaan tellen en niet alles meer haalbaar is, maar hij maakt toch nog een mooie panoramafoto vanaf het punt wat hij bereikt heeft. Ricardo loopt alsof er niets aan de hand is met zijn lange stelten naar boven, en Dave maakt een foto van hoe steil het pad was, ze moesten zelfs op handen en voeten naar boven het laatste stuk. Gauw naar beneden en weer naar de auto, het weer verandert ineens, het trekt helemaal dicht en we rijden zowat in de wolken.

We willen nog wat eten halen voor vanavond voordat we naar het huisje gaan, we rijden Storms River Village in, het is zaterdag en na één uur, dit is het tijdstip dat het hele dorp de deur op slot doet, geen winkel is meer open, geen mensen meer te bekennen op een paar toeristen na. Er hangen hangsloten aan zowat alle deuren. We moeten op zoek naar een alternatief, dus kijken wij bij de nuttige punten op de navigatie en rijden naar een andere supermarkt 7 kilometer verderop. Maar waar we dan terecht komen, in een soort van 'ghetto', allemaal vervallen huisjes, er staan veel mensen buiten op straat te praten en te drinken, en ze staren ons aan en kijken allemaal even verbaasd, dat ze hier blanken zien. De supermarkt ligt nog een paar straten verderop, midden in het centrum van dit dorp. Dit gaat niet werken, we draaien de auto om en rijden naar het huis.

We worden vriendelijk ontvangen, ze heeft de kachel zelfs al aangezet. Op de foto lijkt het heel groot maar we hebben alleen de bovenste helft van het huis. Bij het benzinestation kunnen we ook eten halen zegt de vrouw van het huis, dat doen we dan ook, zodat we vanavond zelf wat kunnen maken. Het is nog erg vroeg, buiten nodigt het niet uit voor een wandeling en binnen zit de bank niet echt lekker. We kaarten wat en kijken maar weer een filmpje en gaan vroeg naar bed. Morgen wordt de dag van de activiteiten dus dan moeten we heel fit zijn.

Dag 18 - 5 augustus

Als we wakker worden is er weer blauwe lucht, we hebben het idee dat het hier in de ochtend goed weer is en dat het slechte weer in de middag begint. Dus om half tien stappen we in de auto om naar de Bloukrans bridge te gaan. Dit is de hoogste en langste brug van Afrika. De brug is 216 meter hoog en staat boven de Bloukrans Rivier. Hier kun je de langste bungy jump ter wereld maken vanaf een boogbrug, je valt zo'n 180 meter naar beneden. Ricardo heeft natuurlijk zijn proefsprong in Graskop gedaan en is van plan om vandaag deze sprong te maken.

Als we net voor tien uur aankomen op de parkeerplaats, komt er gelijk iemand op ons af, Ricardo kan nog mee met de sprong van 10 uur als hij dat wil, anders moet hij een uur wachten. Dus misschien is het een voordeel, hij krijgt geen kans om de brug eerst te bekijken, maar wordt gelijk in een harnas gehesen en meegenomen voor de jump. Wij wilden eigenlijk met hem meegaan de brug op, maar op de brug zijn foto en videotoestellen verboden, dus we kijken vanaf de overkant dan kunnen we hem zien springen.

Wauw! Het is echt ongelooflijk dat hij dit durft, hij moet via een loopbrug naar het hoogste punt van de brug toe, en achteraf vertelt hij dat dit het engste van alles is. Ze zijn met z'n vieren, eerst springen er 2 mannen uit India en dan komt hij in actie. Er wordt afgeteld en dan maakt hij een mooie duik naar beneden, een prachtig gezicht. De druk op zijn hoofd bezorgd hem wel een bloedneus, dus hij is meer bezig met zijn neus dan met het uitzicht. Hij wordt weer omhoog getakeld en komt enthousiast terug, we kopen de video en foto CDs.

Hierna rijden we naar de Tsitsikamma Falls Adventures om een foefie slide tour te maken over de waterfallen. De Waterfall Zipline Tour bestaat uit 8 slides van in totaal 822 meter. De langste is 211 meter lang. We worden nu allemaal in een harnas gehesen, krijgen een helm op en handschoenen aan en daar gaan we. We beginnen met niet zo'n hele snelle slide en het valt me gelukkig allemaal mee, ik ben namelijk niet zo goed op hoogtes. Het zijn leuke gidsen die we hebben en in een klein uurtje staan we weer beneden op de grond.

Het weer is inderdaad verandert, het is weer erg bewolkt geworden, we hebben nog geen zin om naar het huisje te gaan, dus we rijden richting Plettenberg, dit is een gezellig kustplaatsje en doet een beetje Frans aan. Hier staan allemaal prachtige huizen, alleen ze zijn allemaal onbewoond, het zullen wel vakantiehuizen zijn van rijke Afrikanen. Er is een gezellige winkelstraat, alleen is het zondag en is alles gesloten. We parkeren de auto en lopen naar een View Point met zicht op de baai, jammer genoeg zien we geen dolfijnen en walvissen want die schijnen hier voor de kust te zwemmen. De Pick en Pay is wel open, dus we halen weer een voorraad boodschappen en kopen nog een bucket kip bij de KFC, dat is onze maaltijd voor vandaag, want ze komt met een vreselijk grote bak aan vol met stukken kip.

We rijden weer terug naar het huis en bekijken de foto's en filmpjes die gemaakt zijn door de gids van de zipline tour. Wat een dag, morgen moeten we het maar weer een beetje rustiger aan doen.

Dag 15 en 16 - Addo

Dag 15 - 2 augustus

We hebben eindelijk heerlijk warm geslapen in dit huis, dankzij de electrische dekens, het weer is ook een stuk opgeknapt, daarom maken we deze keer in de ochtend alle foto's. We ontbijten en daarna vertrekken we richting het Addo National Park, dat is ongeveer 4 uurtjes rijden.

We horen dat ook op deze weg heel veel wegwerkzaamheden zullen zijn, dus we verwachten dat we wel weer veel later aan zullen komen dan verwacht, we zijn van plan om vanmiddag nog een kijkje te gaan nemen in het Addo park als we op tijd arriveren bij ons huisje.

Er is inderdaad veel werk aan de weg, maar we hebben er vandaag niet erg veel last van, we hebben één keer een minuut of tien stil gestaan. We arriveren om een uurtje of één bij Avoca Rivier Cabins. Het is een heel mooi onderhouden park, met zelfs een sinasappelboomgaard erbij. Het is ook mooi weer, het zonnetje schijnt uitbundig en het is 17 graden maar het voelt veel warmer aan. Daarom besluiten we om ons zelf maar een vrije middag te gunnen, en lekker van het weer te gaan genieten.

We wandelen wat in het park bij het huisje en spotten weer een paar nieuwe vogels, de jongens proberen te gaan zwemmen, maar alleen Ricardo is stoer genoeg om het ijskoude water in te gaan. Maar hij komt er gelijk weer uit, het is toch echt niet te doen. Er is ook wifi, dus we chatten wat en werken het blog bij. Er is zelfs een speeltuin met trampoline, en ja het blijven kleine kinderen, zelfs de trampoline is niet veilig voor ze.

We hebben een heuse vuurplaats buiten bij het huisje, en hiervoor moet hout gesprokkeld worden, maar in zo'n mooi aangelegd park is dat haast niet te vinden. Als de jongens terugkomen hebben ze dan ook nog niet veel gevonden, maar ja dan gaat Pa mee en hoor ik zo af en toe een hard gekraak, het resultaat is dat ze terugkomen met een hele kruiwagen vol met hout. Ze beweren dat ze dat allemaal gevonden hebben, maar volgens mij is hier en daar een boompje verdwenen, ze glunderen namelijk van oor tot oor.

We kunnen vanavond om kwart over zeven eten, de eigenaar zal wat voor ons maken. Hierna wordt het vuur aangestoken door onze twee pyromanen, nl. John en Ricardo, ze zullen laat naar bed gaan vandaag, ze moeten namelijk wachten tot het vuur gedoofd is en Davey kan eindelijk de hele avond 'gratis' chatten met Anne.

Dag 16 - 3 augustus

We worden hier wakker gefloten door de vogels, ze hebben hier werkelijk alle kleuren van de regenboog die vogels, maar de mannen klagen steen en been dat ik telkens foto's wil maken van ze. Na het ontbijt rijden we naar het Addo Elephant National Park. Hier hebben ze 450 olifanten en ook nog een heleboel andere dieren, o.a. ook leeuwen en luipaarden. We laten onze wildcard zien, krijgen een map en stippelen een route uit die we willen rijden, we besluiten om bovenin het park te blijven, en rijden hier rondjes op verharde en onverharde wegen.

Het park is heel erg bebost, daardoor heb je geen goed zicht om beesten te spotten, maar na een paar uur komen we in een meer open gedeelte en daar zien we een kudde olifanten staan, er komen er steeds meer de bosjes uitlopen een grappig gezicht. Sommige nemen zelfs een modderbad, want het is erg heet vandaag, zo'n 26 graden.

We komen ook nog een nieuw beest tegen wat we nog niet eerder gezien hebben, het rode hartebeest, het is een hertesoort en ik zie nog heel veel mooie vogels, maar daarvoor wil John niet stoppen of het moet een wel heel bijzondere zijn. Ik ben een beetje verkouden geworden van al die temperatuurverschillen hier in Zuid Afrika, en nu zeggen de mannen, dat ik de vogelgriep heb, omdat ze niet goed worden van dat vogelgespot van mij.

Om een uurtje of twee rijden we terug naar het main camp en eten wat in het restaurant. We rijden door naar Kirkwood, want ik moet geld pinnen om morgen de rekening te kunnen betalen. Maar het is vandaag vrijdag en dan worden de Zuid Afrikanen uitbetaald, dat betekent hele files bij elke pinautomaat, er staan minstens 15 mensen bij iedere automaat. Als we bij de Spar aankomen rijden, staan er gelukkig maar 2 voor me, dat valt mee, dus ik haal gauw geld en doe een paar boodschappen.

Dan rijden we door naar de Daniell Cheetah Breeding Farm in Kirkwood, hier hebben we een walk met de cheetahs geboekt. Dit kan alleen aan het einde van de middag omdat ze dan actief zijn. Om kwart voor vijf komt er een pick-up aanrijden met 2 cheetahs erin, er gaan ook nog 4 andere mensen mee met de walk. We stappen in de auto bij de cheetahs en rijden een stukje naar een veld. Hier staan een paar schapen en dan zie je gelijk het jachtinstinct van die beesten.

We worden met ze alle uitgeladen en lopen een stuk het veld in, de cheetahs zijn broer en zus, en wij lopen met z'n vieren eerst met het vrouwtje. Daarna wisselen we en zullen wij met het mannetje teruglopen. We maken eerst foto's van de cheetahs, maar daarna is er geen beweging meer in te krijgen, vooral het mannetje blijft liggen waar hij ligt, hij vindt het te warm vandaag.

Één van de meisjes moet de auto gaan halen, en wij wachten tot ze aankomt rijden. We worden weer ingeladen en terugereden naar de Farm. Gelukkig is het nog net niet helemaal donker en kunnen we nog goed terugrijden naar het huis.

Het was een geweldige ervaring die walk met de cheetahs, dit hadden we niet willen missen.